Çit _{Özgürlüğünüz İçin Nereye Kadar Gidebilirsiniz?}

Çit, üç kızın cesaret ve inanç dolu olağanüstü gerçek hikayesi; İngilizlerin Avustralya'nın gerçek sahiplerine yaptıklarının bir özeti...

Çocuk yaştaki Molly, Gracie ve Daisy, 1931 yılında Avustralya Hükümeti'nin asimilasyon politikası gereği beyazlara hizmetkâr olarak yetiştirilmek üzere bir merkeze götürülür. Bu yarı melez Aborijin teyze çocukları gördükleri karşısında dehşete kapılır: kurtlu yemekler, asma kilitler, parmaklıklı pencereler, sert ve soğuk yataklar... Ailelerinden koparılarak getirildikleri Moore Nehri Yerli Yerleşimi'nden, en küçüğü sekiz yaşında olan Molly, Gracie ve Daisy dokuz hafta süren bir yolculukla, ülkeyi kuzeyden güneye bölen iki bin kilometrelik çit boyunca yalınayak yürüyerek ailelerine kavuşurlar...

"Zeka ve cesaret dolu bir macera. Bu yolculuğa katılmak demek Avustralyalıların ruhundaki yaraları görmek demek."

- Tony Stephens, Age

"Kültürel kibir, acımasızlık ve cesaret üzerine capcanlı bir hikaye."

- Ian McFarlane, Canberra Sunday Times

"Bu kitabın tamamını okumaya yüreğiniz el vermeyebilir ama buna mecbursunuz."

- Juliette Hughes, Eureka Street

"Pilkington'un anlattığı, yapmacıklıktan ve süslü püslü ifadelerden uzak dokunaklı bir hikaye."

- Debra Adelaide, Sydney Morning Herald

.......

Bundan 200 yıl öncesine kadar Avustralya'da yerel halk doğanın kanunlarına göre yaşıyor,
avlanarak karınlarını doyuruyor ve sakin bir yaşam sürüyordu. Ta ki bir İngiliz gemisi kıyılarına
yaklaşana kadar... Yerel halk, önce derilerinin renginden dolayı bu insanları ruhani varlıklar
sandı, fakat gerçekle yüzleşmeleri çok uzun sürmedi. Aborijinlerin hayatı hızla değişmeye
başladı; huzur içinde geçen günler son buldu. Beyaz ırkın uyguladığı kuralların en küçük ihlali
bile ölümle sonuçlanıyordu. Artık ne özgürce dolaşabiliyor ne de geleneklerini
sürdürebiliyorlardı.
Gerçek bir hikâye
1931 yılında hükümet yetkilileri ülkenin her yerinden melez çocukları toplayıp onları İngiliz
kültürüne uygun hizmetçiler olarak yetiştirmek üzere bir araya getirmeye başladı.
Özgürlüklerini kaybeden kızlar kaçmak istediklerinde de bir şekilde yakalanıp ağır cezalara
çarptırılıyorlardı. Molly, Gracie ve Daisy isimli üç teyze kızı da ailelerinden koparılıp Moore
Nehri Yerleşim Yeri'ne getirilenlerden... Fakat onların hikâyesi biraz farklı: Onlar, oradan
gizlice kaçıp, iki bin kilometrelik çit boyunca dokuz hafta süren bir özgürlük yolculuğuna
çıktılar ve ailelerine kavuşmayı başardılar.
Dünya düzenini yeniden sorgulamanıza neden olacak bu hikâyeyle bizi buluşturan yazar Doris
Pilkington ise Molly'nin kızı...

Çit, Türkçede ilk kez 2003 yılında yayımlandı; kitap, aynı yayınevi tarafından 4 baskı yaptı.
2002 yılında Phillip Noyce tarafından filme uyarlandığında da çok sayıda övgüye layık
bulundu.

Çit hakkında yorumlar:
"Zekâ ve cesaret dolu bir macera. Bu yolculuğa katılmak demek Avustralyalıların ruhundaki
yaraları görmek demek." Tony Stephens, Age
"Kültürel kibir, acımasızlık ve cesaret üzerine capcanlı bir hikâye." Ian McFarlane, Canberra
Sunday Times
"Bu kitabın tamamını okumaya yüreğiniz el vermeyebilir ama buna mecbursunuz." Juliette
Hughes, Eureka Street
"Pilkington'un anlattığı, yapmacıklıktan ve süslü püslü ifadelerden uzak dokunaklı bir hikâye."
Debra Adelaide, Sydney Morning Herald

"Bu sevginin önemi, merhamet, politika ve stratejilerin ötesindeki sıradan, gerçek insanlar
üzerine bir öykü olmasında. Bu onları tanımak, isimlerini öğrenmek ve onların hikâyelerini
anlatmakla ilgili. İşte bu tam da Doris Pilkington Garimara'nın aklındaki şey; annesinin
hikâyesini herkese duyurmak." Susie Eisenhuth, Bulletin
"Pek çok insan hâlâ bazı duyguları anlayabilmiş değil, örneğin bir insanın ailesinden
koparıldığında yaşadığı sarsıntı gibi. İşte 1930'larda yaşanan böyle bir koparılış ve
adaletsizlikti. Bu filmi izleyenler, kendileri tam olarak farkına varamasa da, salondan oldukça
değişmiş olarak ayrılacaklar." Cathy Freeman, Courier-Mail
"Üzgünüm Molly. Üzgünüm Daisy. Adaletsizlik ve sizin cesaretinizin ilham verdiği böylesi bir
kitap ve filmin tanınması bu kadar uzun sürdüğü için sizden özür dilerim." Skye Yates, Daily
Telegraph