Çileden Sonra Yeşeren Hüzünler

Çile İmtihan
Evvel günler ömrüme koyu bir zaman düştü
Ardından da zihnime sis düştü, duman düştü
Düştüğümde gördüm, ömrüme ziyan düştü
Sağıma, soluma, çileme bir garip üryan düştü
Gafildim çile her yanıma bilmem ne zaman düştü
Feryat ettim ufkuma dilimden "aman" düştü
Düşündüm ki bir dirhem aklıma koca bir umman düştü
Bazı günler gönlüme ferahlık mihman düştü

Niceleri vardır ki gönlüne iman düştü
Nicelerinin imanına hased ki yaman düştü
Sanki açıldı perde! Koptu kıyamet! Eşya düştü, can düştü
Pişmanlık için çok geç, kibir düştü, şöhret düştü, şan düştü
Çile düşünce her yere "eyvah ömrüme zam düştü"
Bendeki yolunu şaşıran her şeye bir an da nizam düştü
Asırlardır dillerden küfür düştü, isyan düştü, kan düştü
Akla hile düşünce akıldan izan düştü
Ta ezelden ruhumuzun nabzına tatlı bir ezan düştü
Her dem kabristanlara bahar, evlere hazan düştü
Dağlara taşlara şahitlik, insana imtihan düştü
İmtihan hayatlara her zaman nihan düştü
(Tanıtım Bülteninden)