Cennet Diye Bir Yer

Geceydi. İsfahan bu gece bize aitti. Bu müstesna İsfahadan gecesi Kader´in bir armağanıydı. Şirin´le bana. İblis´e, diğer muhabbet tellallarına teşekkür etmemiz gerekmezdi. Şah Sanem´in iki kızından biriydi Şirin. Öksüzdü. Şah Sanem ölünce töre gereği yerine ablası Mehmene Banu hükümdar olmuş, sözümona Şirin´i de himayesi altına almıştı. Zaman bu minval üzre seyrediyordu ki devreye ben girdim. Ben, yani sahte Ferhad ki Şirin şu kadar asırdır yolumu gözlüyordu. Mehmene Banu´nun kasrında, fildişi kulesinde. Yağmur olup mazgalına yağmamı, ayın ışığına karışarak hücresine ağmamı, tarihin akışını tersine çevirip fikir haznesine sızmamı bekliyordu.