Cellat Gibi

Anadilde Şiriler

*****
Bayram Dokgöz şiirlerinde her şeyden önce samimi olmaya çalışıyor. Bu samimiyetine şiirin ilkelerini de sığdırmaya gösterdiği gayret de şiirini ilginç bir duruma getiriyor. Kimi zaman öfkeli, kimi zaman buruk ve acılı, kimi zaman içine
kapanık ve suskun söyleyişleriyle okuyucunun içinde bir medcezir
yaşatmayı başarıyor.
Yerel söyleyişiyle de kendini benzer şairlerden ayrı bir yere oturtuyor kuşkusuz. Kadim Karadeniz'in dili nedense film, müzik, folklor dışında edebiyatımızda neredeyse mizah kitaplarıyla sınırlı kalmıştır. İşte Bayram Dökgöz'ün hasletlerinden
biri de anadilini yazıdiline taşımasıdır. Taşırken de ne söyleyişinden,
ne hissedişinden ödün vermiştir:
"Manahos deresinde oynar alabaluklar / Neyiduk da ne olduk eykidi arkadaşlar" // "Derenun kenarina oturdum ağlayirum / Kanli kanli yaşlari dereye katayirum" dizeleri eksiksiz
bir Karadeniz insanı duyarlığı ve söyleyişi değilse nedir?
Bayram Dökgöz'ün yazdıkları da şiir değilse eğer, nedir?