Bulut ve Su

Bulut sudan ayrılmış da bilmeden suyu ararmış hep. Yollara düşmüş, çok yerler gezmiş. Suyu arayıp durmuş. Eskiden gezgin Zen rahipleri de aynı suyu arayan bulut gibi bir tapınaktan diğerine gezip dururlarmış. Ama yol yürüyen yalnızca onlar değil. Hintli mistikler, Budacılar, Taocular, Hıristiyan ermişleri, sufi dervişleri hep aynı yolu yürür. Şaman güç şarkısında, rahip duasında, derviş zikrinde, münzevi sessizliğinde hep aynı şeyi arar. Yol yürüyen sadece onlar da değil. Herkes kendinden kendine giden bir yolda yürümede. Zaten başka bir yere götürmez yollar, insanın kendinden başkasına çıkmaz... Yollar gitmez ama yürüyeni denizle, dağla, taşla, toprakla, suyla kavuşturur. İnsan yol yürümeden dokunamaz hayata, sonsuzluğa. Bu kitapta işte böyle yollar gidip suyu arayan bir bulutun anıları var. Bir yandan dünyayı gezerken öbür yandan çektiği sıkıntıların, yaşadığı depresyonun nedenlerini bulmaya çalışan, kendini simya edip yeniden dirilme yolunda içine yerleşen bir efsanenin, padişahları Simurg'u arayan kuşların efsanesinin peşine düşen bir adamın hikâyesi anlatılıyor kitapta.