Biz Seninle Ayrılmadık

Artık uzak dur benden!
Çünkü adını bile duymaya tahammülüm kalmadı, çünkü adını
duymaya ayırdığım tahammülü, her gecenin sonunda ayrılığı
duyarken tükettim. Artık özlediğim kadar nefret ediyorum
senden. Ve nefret ettiğim kadar gidiyorum. Aşkta sıfırdı yüreğin
ve sen sıfırı tükettin... Bizden geriye ne bıraktın gözyaşından
başka? Aşk için verdiğin tek çabaydı gözlerimi ıslatmak. Gurur
duyabilirsin şimdi kendinle... Mutlulukla aramı bozdun sen. Bir
şiir mesafesi kadar bile yakın değiliz artık hayata. Aynı caddede
ki, farklı kaldırımlarda yürüyoruz şimdi seninle. Seninki ayrılığa
gidiyor, benimki sensizliğe. Yüreğimin ortasından bütün
ümidimi alıp, beni ümitsizliğin ortasında yürekli bıraktın... Beni
sensizliğin eline bırakıp, ömrünü yokluğumla yaktın! Dilerim
yokluğumun ateşinde sevmeyenleri ısıtmazsın, dilerim ki içine
kar yağdıranların teninde, bahara dokunmazsın. Eğer olurda
sevgilim, bir gün özlersen beni ve aklın başına gelirse fazla uzağa
gitmene gerek yok. Elini vicdanına koy, ben sızladığı yerdeyim.
Hiç
gitmeyecekmiş gibi
hissettirenler,
hiç hissettirmemiş
gibi gittiler.