Bırak Aklın Seni Geçsin

Memur bir ailenin küçük çocuğu olarak Karsta dünyaya geleceksin. Yedi yaşında ailen ile batıya göç edeceksin. Yaramaz, hırçın ama normal yaşanmayan çocukluğun olacak. Çocuk olmadan genç, genç olmadan olgun olacaksın. Zorunda değilsin ama 9 yaşından beri çalışacaksın. 17 yaşında liseyi bitireceksin, kimliğinde yaşını büyük gösterecek güvenlik görevlisi olacaksın. Girdiğin ilk üniversite sınavından sınıf öğretmeni olabilecek puanını alacaksın fakat Açık Öğretime kayıt yaptıracaksın. 18 yaşında seveceksin, her şeye ve herkese rağmen evleneceğim diyeceksin, vermeyecekler kızı sana ve kaçıracaksın. Ataerkil aile düzeninde anne ve baba ile birlikte yaşayacak, asgari ücretli maaşla evliliğini yürüteceksin. 22 yaşında askerlik yapmamışsın, okulu bitirmemişsin, evlisin, mesleki kariyer yapmışsın, artık asgari ücret değil iki devlet memuru maaşından fazla alıyorsun. Güvenlik koordinatörü olmuşsun, kimsenin yapamadığını yapmışsın gibi bir düşünce hakimken sen bu imkân ve konumunu riske atıyorsun, istifa ediyorsun. ABD Iraka vuruyor, kriz patlamış, dolar uçup gidiyor sen halanın sattığı evinin parasını yine herkese ve her şeye rağmen riske ediyorsun, ikna ediyorsun alıyorsun, polis maaşı ile geçinen ağabeyinin arabasını sattırıyorsun, 22 yaşında ticarete atılıyor ve şirket kuruyorsun. 22 yaşında baba oluyor, işlerin yoğunluğu ile birlikte askere geç gitmek için okulu sürekli tehir ediyorsun. 23 yaşında sektörde zirveye çıkıyorsun. 25 yaşında 1300 kişi istihdam ediyorsun. 27-30 yaşında Avrupaya, Orta Doğuya, Amerikaya gidiyorsun. Tehir ettirdiğin Açık Öğretim Fakültesini bitiriyorsun, yetmiyor yüksek lisans yapmaya başlıyorsun. Zirveden aşağıya hızla iniş yapıyorsun ama korkmuyorsun. Dibi görüp sıçrayarak krizle mücadele etmeye başlıyorsun. Yeniden zirveye çıkmayı başarıyorsun. Şaka gibi! Tüm bunları 32 yıla sığdırıyorsun.