Benim Küçük Karanlık Çağım

"Aydınlanma denen şey her ne ise, karanlığı fark etmek, karanlığı önemsemek, karanlığı
kabul etmek olmalı. Tünelin sonundaki ışık, karanlık olmasa, kör ederdi. Bize başkalarıyla,
durumlarla, olaylarla savaşıyoruz gibi gelse de, aslında sadece aynadaki suratla, kafanın
içindekiyle savaşırız. Bizden başka kimsenin görmediği, duymadığı anlamadığı uğruna
savaşırız. Tünelin karanlığı da, sonundaki ışık da bizden bağımsız hiçbir şeydir."
Bir düzenin yansımasında ya da yassılığında bütün olası sahteliklerin ve sahtekarlıkların
uzağında bir metin Benim Küçük Karanlık Çağım. Edebiyatı edebiyat yapan nesneye, ki o her
ne ise, yanaşmak, yeltenmek, yaltaklanmak niyeti olmadan ama kendi sahiciliği ve
anımsamasıyla ya da bütün unutkanlığı ve yeni çağ düzeniyle kendi gerçekliğini ve aynı
zamanda çağın gerçeğini yansıtan yeni bir söz dizimi, yeni bir anlatı biçimi öneriyor. Thomas
Bernhard'tan Edouard Leve'ye geniş bir coğrafyada sesini yankılandırırken, kendi yangınını
uzaktan izlemeye benzer bir biçimde kendimize yabancılığımızı imliyor Arda Yaman.