Benim Adım Elveda

Tarihim,
cennetten
indirilmekle
başlar
benim,
Âdem
Babam
adımı
anar,
ağlar
benim,
Benim
adımı
duyunca,
taş
toprak
bile
ürperir,
Giden
mi,
yoksa
kalan
mı
söyleyince
daha
ağırdır
ismim?
Benim
adım
elveda...
En
çok
da
bir
ana,
yavrusuna,
benim
adımı
deyince
acı
veririm,
Birbirlerini
sevenlerin
hem
kâbusu
hem
de
divanesiyim,
Üç
heceliyim
amma,
içime
dünyalar
sığar
benim,
Hiçbir
kalem,
hiçbir
yazar
anlatamadı
beni,
Benim
adım
elveda...
Kutsal
kitapta
bile
geçmez
ismim
benim,
Peygamberler
doğdukları
şehirden
hicrete
zorlandırılırken adımı
söyler
benim,
Mecnun'un
Leyla'sına
ettiği
en
buruk
kelimeyim, Vatanından
sürgün
edilenlerin,
dillerinde
acı
bir
ezgiyim,
Benim
adım
elveda...
En
çok
gözden
süzülen,
damlaların
içinde
gezerim
Ne
şakam
vardır
ne
de
sevenim,
hazırlıksız
yakalamayı
severim,
İnsanlar
arkamdan
ellerini
sallarken
çok
gözyaşları
dökerim,
Söylenemeyen
sözlerin,
kilitlenmiş
dillerin
sesiyim,
Benim
adım
elveda...
Herkesin
hem
demeye
hem
de
duymaya
korktuğu
acı
bir
gerçeğim,
Ben
devasız
bir
derdim,
zaman
tek
hafifletici
merhemim.