Beni Bir Zamana Örtün

Kalabalıktan çatlayan
Bir mahcup tenhada

Kendimi ağlarım

Penceremde üşümüş
Sensizliğin sessizliği
Uzaklığının ortasına ağlar


Hiç gitmediğim yerlerde bulurum seni
En çok
Bir de
Özleyişlerimin kıyıları kaybolmuş
Denizlerinde

Sonrasından yırtılmış bir düşün sancıları
Umutlarını bir bulutun sızılarına yüklüyor

Kan,
Öne düştü
Su,
Çok çok arkaların
Küskün düşlerinde ağladı