Bab-ı Ebrar

Hayat çoğu zaman bizleri seçim yapmak zorunda bırakır.
Bir kadın ilişkilerinde sadece güven ister ve güvendiği kişiye de âşık olmak... Onunla büyümeyi, onunla yaşlanmayı ve geçmişi onunla unutmayı umut eder. Veda ederken hatıralarından en güzellerini seçerek ebruli bir buket hazırlar kendine. Biraz sarı, biraz beyaz; en çok da mavi katar. Giderken sevgisi kalbindedir, ruhu bilinmezde. Arzuları gerçeklerle örtüşmediğinde firar eder, nereye edecekse! Umudu gökyüzünde uçarken görmeyi diler, aksi hâlde tüm zincirleri kırıp hür olmak ister sevdiğinin kollarından sıyrılarak. Çünkü hayalindeki tabloyu canının istediği renge boyamıştır. Biraz kahve, biraz yeşil ama en çok da pembe; tozpembe düşlerine yetecek kadar...
Esra da kendi masalını yazmak isteyen bir âşık. Kalbi derinden yaralı bir kadın. Çocukluk aşkını hatıralarında bırakacak kadar cesur. Yepyeni bir hayat umuduyla verdiği her karar için ayrı bir bedel ödemeye hazır olsa da, her bedelde farklı duygulardan noksan kalan bir biçare. Sevgisiz, umutsuz; ama özgür. Lakin içinde büyüttüğü kocaman hasrete yenik; hayallerine, sevdiğine, sevdiklerine...