Azberin Alesmera

Derin bir nefes alan Safa, Kira'ya dönerek: "İnsanız Prenses ve hatalar insanlara
sunulmuş olan zor derslerdir. Ayağımız tökezler, yeri gelir düşeriz. Bazen yaptığımız
hataların yükü o kadar ağır gelir ki sırtımıza, kalkmak için derman bulamayız. Durum
böyle olsa bile hep umut deriz... Küçücük bir umut doğmayıversin içimizde, umut
varsa sürünerek kalkar, yine iyileştiririz yaralarımızı. Bazen yaralarımızın kabuk
tutmasına izin vermeyiz, hatta o acıyla koşmaya devam ederiz; ama her
düştüğümüzde, o hatayı diğerinde yapmamaya gayret ederiz. Bu sefer de farklı
şekilde
Yanan ateşe yüzünü dönen Safa, gözlerini kısarak: "...Ta ki düşmeden koşabilmeyi
öğrenene dek."