Aşklardan Kalan _{Sahilin kumlarıyla Sevişen Dalgalar, Aynı Zamanda Onu Dövmüyor Mudur ?}

Yaşadığım masalı parçalayışın hiç gitmeyecek aklımdan. Böyle
geldiğin gibi ansızın değil, belki usulca gitmeli, kapıyı yavaşça
örtmeliydin. Beni dökmemeliydin böyle, dönüp bakmadan
gitmemeliydin. Tane tane sözdürmeliydin yıldızları.
Tek nefese sıkışan bir yokluk hissinde ben bu yürek isyanına alışık
değilim. Verdiğin nefesleri alamayacağım yerdeyim. Senin aşkınla
dolan dilimi bu saatlerin kör pişmanlığı sarıyor. Çaresizliğin geç
vaktinde elini eteğini çekiyor hayaller. İçim kıyılıyor acılar akıttığın
zamana. Öldüm sevgilim. Ayaz vurdu düşüncelere. Kimliği bilinen bir
hüznün armağanıdır bu ayrılık. Nasıl unutacağım yerle bir edilmiş
yaprakları? Nasıl bir mevsim bıraktın bana?
Aşklardan kalan, sözün başladığı yer, bir kadının bittiği yer.
Karşılıksız bir adanmışlık ancak böyle yol bulur. Aşklar samimiyetten
yoksun, duygular bu kadar benzersiz olur. Öfke, tutku, hicran,
kavuşma arzusu, terkedilmişlik, aldatmalar... Paslı yürekler
sarsılacak...