Aşiyan Yolları

Sevgili;
Ben kapında miskin bir dilenci
Karanlık gözlerinde yolunu kaybetmiş bir serseri
Çaldım kapını, işte şimdi tam yeri
İster al içeri, istersen gönder geri
İstanbul'u aşkına adadığım günden beri
Sensizliğe çare aramak vardı Aşiyan yollarında

Ey sevgili!
Seslendik sana en üst perdeden
Ekrem'in karamsarlığından, Fikret'in yangınından
Dahası sinemizden,
Ne sana vardı sözümüz,
Ne de çalabildik bu dünyanın mesut bir gününden