Arnavutköy İskelesi

Hiç alışamadığım Altı kırkbeş vapuru Gözlerindeki çapaklarla Uyku sarhoşluğundan henüz yeni uyanan Yolcular Lanet edercesine kapı ve pencereler Fırça vuran eller Kaderine terkedilmiş alrengi taka Hiç birisi ilgimi çekmiyordu bunların Gündelikten uzak Bir tek sen varsın iskelede Sen gözlerimin irisi Ben, gözlerinin, gönlünün delisi Olmuştum Artık umursamıyordum olanı biteni, Ne güzelim martıları Ne de el yordamıyla halatı çözen Çımacıları Sadece ve sadece, Altı kırkbeş vapurunu görüyürdu Gözlerim Arnavutköy iskelesi..