Alaca Bir Öfke

Kuzey rüzgarı gelip geçti... Yine tek bir yaprak kıpırdamıyor dışarıda... Bir zaman tünelinden geçtim... Yıllar önceye döndüm... Onlar çocuktu... Hüzünleri, sevinçleri uçsuz bucaksız mağaralarda yitip gitmişti... Yaşamlarının en güzel günlerini cezaevlerinde geçirmişler, geçiriyorlardı... Umutların bir rüzgar gibi dağıldığı gecelerde, karanlığın aydınlığa uşamasını bekliyorlardı... İşkenceden geçmişti hepsi... Yaşları 17-18´idi... Gözlerimi yumdum birden... Gecenin kanat çırptığı, umudun yok olduğu hücreleri düşündüm... Ey benim aydınlık günleri bekleyen Türkiyem! .. Ey benim ölüme alkış tutan halkım! ... Ey benim şafağın yolunu aç suskun akşamların hüznünü yaşam biçimi sanan insanım! ... Ey benim özgürlükleri Erbakan Hoca´nın takkesinden arayan romantik aydınım! ...