Ahvalu'n-Nefs _{Klasik Psikolojinin Temel İlkeleri ve Problemleri}

Ahvalu'n-Nefs, felsefe tarihinde, klasik psikolojiye dair yazılmış en uzun makalelerden biri olma özelliğine sahiptir. Bu çalışma, İbn Sînâ'nın, Aristocu ve Yeni Platoncu kozmolojinin ve psikolojinin önemli oranda tutarlı bir harmonisini gözler önune serer. İbn Sînâ, bu çalışmasında diğer çalışmalarına kıyasla, daha fazla ayet ve hadis referanslarına yer verir. Nefs konusunu ele alırken, yönteminde ve gerekçelendirmesinde vahye yer veriyor olması, İbn Sînâ'nın bilgi kaynaklarında vahyin konumunu anlamamız açısından önemlidir. Ancak, gerek kelam ve gerekse tasavvufta olduğu gibi, felsefe geleneğimizde de, vahy, daha çok, genel anlamda, ilgili disipline ait tezlerin onaylanmasının bir enstrumanı olarak görulmektedir. Nefs teorisinde, ruh beden ayrımını yani dualizmini/ikiciliğini esas alan İbn Sînâ, rûh kavramına nefs dememe noktasında bu eserinde biraz daha itinalı davranır. Bu eserde nubuvvet kavramı, peygamberlik muessesini de içine alan daha geniş "bir gaybden haber verme" içeriği ile karşımıza çıkmaktadır. Bu eser, ilk kez bir dunya diline tarafımızdan tercume edilerek Turkçemize kazandırılmasının haklı gururunu yaşıyoruz. Yuce Allah'a hamd olsun.