19. Yüzyıldan Günümüze Türk Edebiyatında Öykü

Romandan kısa oluşun ve kurmaca (yabancı dillerde fiktif) oluşu dışında,
ortak yönleri yok öykü, kısa öykü ve küçük öykünün. Öykü ya da eski
deyişle hikâye, belli biçim özellikleri gösterir. Bunlar, özetle önemli bir
başlangıç, olay zincirinde kendini belli eden bir doruk v kesin bir sondur.
Öykü, biçim özellikleri dışında içerikte, anlatı konumunda da bazı özellikler
gösterir. Öykü, Avrupa edebiyatlarında genel olarak 19 yüzyılda yaygın
türdü, 19 yüzyılda en kalıcı örneklerini verdi.
Bizim edebiyatımıza gelince, bizde de bazı çevrelerde küçük öyküye
yukarıdan bakıldığını söyleyebiliriz. O kadar ki küçük öykü, yazarlığı ilk
basamağı sayılıyor ve küçük öyküde ustalaşmış birinden artık roma
beklenebileceği söyleniyor. Aslında tam tersi, küçük öykü romanda daha
fazla özen ve ustalık ister, çünkü anlatı disiplininin ta kendisidir Bence
edebiyatımızda, özellikle bugünkü edebiyatımızda mükemmel küçük
öyküler var. Bu da şiir geleneğimizin kazandırdığı yoğun anlat yeteneğinin
sonucu. Kısa kurmaca anlatı türleri bugün yalnız Amerika'da ya da
Avrupa'da değil, Uzak Doğu'da, kısacası bütün ülkelerde sevile türler
durumunda. Gazete, dergi gibi çağımızın kitle yayın organlarında yer
alabilir oluşları, belki de bu sevgiyi besleyen bir gerçek.