Üvey İkiz

Sana her geldiğimde ölüm hissiyle kurumuş ve ağacından ayrılmış
bir yaprak gibi
geri veriyorsun hayata beni
saçlarımdan ve gözlerimden öperek

ayrılığın oğulusun sen
ağacın toprakta gördüğüsün
seni ben ufalayamam
seni ben dağıtamam
ben sana hiç kıyamam
seni toprak çürütsün
ağacın toprakta gördüğüysem
bilirim dal ile toprak arasını da