Unutulmuşluklar _{Toplu Eserleri}

"... Sessiz ve hareketsiz bir durgunluk içinde, ölümle umutsuzca büyülenmiş olarak yattığımı anlıyordum. Orta Kaya gözle görülür dünyadan kopmayı, bir anda içine çekilmeyi, dış dünya ile bağlarını ve ilişkilerini koparmayı mı anlatıyordu' Kara kayalardan, köpüklü yüksek suların akıntısından kendisini ayırmış, hiçbir cenkleşmeye aldırış etmeyen, sakin göl yuvarlağının ortasında. O sanki dünyanın önünde gibi. İyi ve kötü tüm rüzgarlara açık, tek başına Tanrı´ nın birliğini sesleniyor. Azaplar içinde kıvranan, yüreği kan ağlayan, bu nöbet geçinceye kadar kendini unutmak isteğiyle Tanrı´ ya yalvaran insan gibi değil. O acıların girdabı içinde derin ve dalgın. Yatağında kıvrıla kıvrıla gelen ırmağın üstüne yüklediği acılardan kendisini sırtında taşıdığı çocuklar kurtarıyor. Geniş göğsü durgun suyu içine alıyor. Ve hep gözlerini kapayarak Tanrı´ yla baş başaymış gibi, hiç kıpırdamadan..."