Türkiye'de Üniversite ve Siyaset

Üniversiteler politik araç olarak kullanılmamalıdır. Üniversiteler, siyasi bir görüş veya ideolojik bir yaklaşımdan uzak mevcudiyetlerinin ruhuna uygun olarak ilmi bir duruş sergilemelidir. Üniversiteler arasında ahenk, uyum ve denklik sağlayacak bir üst kurumun varlığı kaçınılmazdır. Aynı diplomayı alanlar arasında yetişme bakımından yaşanan ciddi problemlerin çözümü YÖKün görevlerinin başında yer almalıdır. Üniversitelere yeterli sayıda akademisyen bulunmadan öğrenci alınmamalı, alınmışsa öğretim üyesi ihtiyacı bir an önce karşılanmalıdır. Bölümler, Türkiyede ve dünyada duyulan ihtiyaca göre açılmalı, açılanlar yeniden düzenlenmeli, bazıları verimli hale dönüştürülmedir. Üniversitelere zaten yetersiz olarak verilen kaynaklar verimli şekilde kullanılmalıdır. Üniversitelere verilecek özerklikle, YÖKün yetersiz denetimi yerine yerinden denetim mekanizmaları oluşturulmalıdır. Rektörlük seçimleri Türkiyenin gündeminden düşmeli, yapılacak düzenlemeyle gerekiyorsa iki turlu seçimle en çok oy alan rektör atanmalıdır. Öğretim üyesi yetiştirmedeki veya akademik terfilerdeki kıstaslar bütün üniversitelerde eşit şekilde uygulanmalıdır. Az da olsa mevcut olan ve ilmi despotizm olarak adlandırılan tavırlara karşı genç ve yetişme aşamasındaki öğretim üyelerini koruyacak bir sistem oluşturulmalıdır. Yüksek lisans ve doktora çalışmalarında üniversiteler arasındaki denkliğe dikkat edilmedir. Üniversiteye giriş sınavında öğrenciler bilgi deposu-ezberci noktasından değil zeka yönünden sınava tabi tutulmalıdır. Üniversitedeki eğitim-öğretim sistemi, eskilerin tabiriyle takrir yani bilgi aktarma usulü tarzında değil, pratiğe yönelik, yani üretime yönelik olarak yapılmalıdır. Öğrencilerin örgütlenmesinin önündeki engeller kaldırılmalı ve kuracakları derneklerin ilmi ve kültürel boyutta kalması için tedbirler alınmalıdır.