Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat (Günümüz Türkçesiyle)

Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat, Kasım 1872'den 1873 yazına değin Hadîka gazetesinde
tefrika edilmiş, kitap olarak ilk basımı 1875 yılında yapılmıştır. Acıklı bir aşk
hikâyesini anlatan bu eser Osmanlıca harflerle basılmış "Talat ve Fitnat'ın Aşkları"
anlamını taşır. Türk edebiyatının ilk yerli romanıdır. Asıl önemi bundan
kaynaklanmaktadır.
Tanzimat romancılığında, kadınların toplum içindeki yerlerini belirtme, dönemin
evlilik ilişkilerini irdeleme, uygunsuz evlenmelerin sorunlarına değinme noktaları
dikkat çeker. Romanda, daha sonraları da sıklıkla işlenen kadın eğitimi ve
görmeden evlenme ile bunun doğurduğu acıklı sonuçlar en belirgin temalardandır.
Ayrıca kitapta aşkın ve sevdanın önemi vurgulanmıştır. Yazar, görmeden
evlenmenin acı sonuçlarını basit bir teknikle, duygusal karakter çözümlemeleriyle
yansıtır; gerçekçi bir romantizm içerisinde, konuşulan dili roman anlatımına
yansıtmaya çalışır. Romanda diyaloglar önemli bir yer tutar.