Son Peygamberin Romanı

Nasıl olur da ölür'" diye bağırıyorlardı. "Hani kıyamet günü bize şefaat edecekti. Hayır! Hayır! 0 ölmedi. Tıpkı Hazret-i İsa gibi göğe çekildi." Bağırışmalar iyice yükseldi: "Sakın gömmeyin onu!" Ömer de bu düşüncedeydi. "Hayır!.." diyordu, "0 ölmedi. Cenab-ı Hakk'ı ziyarete gitti... Tıpkı Musa gibi. 0 da bir ara ortalıktan kaybolup kırk gün sonra geri dönmemiş miydi' 0 da dönecek. Kim, '0 öldü!' derse, ellerini ayaklarını keserim!" 0 anda Ebubekir Es-Sunuh doludizgin gelip atından indi. Tek kelime konuşmadan doğruca mescide girdi. Sonra peygamberi görmek üzere, kızı Ayşe'nin odasına geçti. Üstünü örtmüşlerdi. Yavaşça yüzünü açtı ve gözyaşları içinde onu öpmeye başladı. Duyduğu acının ağırlığı altında kendinden geçmişti. Bir süre sonra ıstırabından kendini zorla ayırarak dışarı çıktı. Halka telkinde bulunan Ömer'in yanına gelip, "Ya Ömer!.. Otur..." dedi. Ama Ömer onu dinlemek istemedi. Bunun üzerine Ebubekir oradaki insanlara şöylece seslendi: "Ey insanlar!.. Her kim Muhammed'e tapıyorsa, bilsin ki Muhammed ölmüştür. Ama her kim Allah'a tapıyorsa, bilsin ki 0, sonsuza değin yaşayacaktır..."