Ne zaman Kaybettik

Elif Gibi… Elif gibi olunmalı Yokluk aynasında mâkes, Bir başınayken de ses, Dostunu, arkadaşını, Sese bürüyen bir nefes… Elif gibi olunmalı Ne eğilen, ne bükülen, Sözlerinde özü gizli, Yiğit, vakûr ve izzetli Boynu yalnız Rabb'e bükük, Çaresizce kırık, dökük, Her durumda râzı hükme, Münzevî, sâde, âzâde… Elif gibi olunmalı Ok, mızrak gibi dosdoğru, Kalem misâli yazmalı Hak, adâlet, hakîkati Kılıç misali kesmeli, Zulümleri, esâreti… Elif gibi olunmalı Yanmalı içten, derinden, Dumanını göstermeden, Aydınlatmalı âlemi, Damla damla erimeli, Aynı gözyaşları gibi… Sonra düşmeli toprağa, Can vermek için tohuma, Gökler selâma durmalı, Yeniden varoluşlara… Elif gibi olunmalı Sonu gelmez yolculukta, Haber almalı ezelden, Ebede haber salmalı, Yola hükmedene ârif, Yalın ve sâde bir çizgi, Sessiz bir durak olmalı… Elif gibi olunmalı Cemâl-i Rahmân'a meftûn, O'ndan gayrisine ağyâr, Yâr'a hizmetkâr olmalı, Arıtıp her zerresini, Sevdâsına yâr kılmalı, Tepeden tırnağa insan, Baştanbaşa aşk olmalı…