Emirdağ Lahikası

Risale-i Nur'un son dönem eserlerindendir. Bu lâhikaların birinci kısmı (Emirdağ Lâhikası I), Üstad'ın 1944-1947 yılları arasında Emirdağ'da mecburi ikamete tabi tutulduğu dönemde; Isparta, Kastamonu, İstanbul ve Ankara başta olmak üzere Anadolu'nun diğer şehirlerindeki Nur talebelerine hizmetle ilgili bazı düsturları içeren ve bazen de soru-cevap niteliği taşıyan mektuplarını kapsamaktadır. İkinci kısım (Emirdağ Lâhikası II) ise, Emirdağ, Eskişehir ve İstanbul'daki ikametleri sırasında 1948-1952 ve sonrası dönemde yazılan mektupları ihtiva etmektedir