Bakarsan

Bakarsan aklı uçacak çatımın Yazın seni serinleten yağmur kışın beni yakacak Sokaklarda birileri var ıslığımı ağzıma dar eden Ayağımı taşa dolayan birileri senin adını duyunca İçime basarak yürürsün bakarsan Cesareti gül lokumuyla bir tutmak oğlan evinin işi Göz göze gelince her sokağı evimiz sanmak İlk işimizdi kırık parmaklarla cebimizi doldurmak Ağzımda davulun sesi, uzaktan bakarsan kırk harami İncinmeden narin bir dalda dövülmeyi sende öğrendim Ninemden esinti bu kararan alnımı dolduran Bu huzursuz baca, bu sessiz seccade, ağzımı yakan bu türkü Bakarsan sokaklarında tespih çekmiş nara atmıştım Balkondan sarkmışım gibi gülünçtü yalnızlık Bilmem ki kaç gün daha taşır beni bu sözcükler Kaç iğne gerekir kalbimi dikmeye, dersem yetiş!