Açlık

Çocuklu'unu 'stanbul Darüleytamlar''nda ya'am'', ilkokulu burada okumu'tu. 'imdi Güzel Sanatlar Akademisi'nde okuyacakt'. Geçmi' günleri ve arkada'lar'n' an'msad'. Onlardan birkaç'n' bularak eski günleri and'lar. Yaz günleri h'zla geçerken paras' da tükenmi'ti. Bir ba'ka 'ehirde görevli olan ablas'ndan yard'm gelene kadar otelden ayr'lacak ve arkada'lar'nda bar'nacakt'. Ba'ka da çaresi yoktu. Ama arkada'lar' da kendisi gibi be' paras'zd'lar. Günlük ya'amaya çal'''yorlard'. Günler geçmi' yard'm gelmemi'ti. Moralini yüksek tutmaya çal''arak bir taraftan da s'k' 'iirler yazmaya çal''maktayd'. Günlerdir bo'az'ndan do'ru dürüst bir 'ey geçmemi' s'cak bir yatak yüzü görmemi'ti. Gecelerini parklarda saklan'p yatarak geçirmeye çal'''yordu. Yürürken açl'ktan ayaklar' yere basm'yor havada yürüyor gibi hissediyordu. 'Yazd'klar'm' yay'nlatabilirsem belki birkaç kuru' elime geçer. Açl'ktan bir iki gün kurtulurdum' diye dü'ündü. Ayaklar', zor da olsa onu Servet-i Fünun Dergisi'nin kap's'na kadar götürdü. 'imdi kap'da, içeri girip girmemekte ikilem ya'amaktayd'. Çok sevdi'i 'stanbul'un bu kadar ac'mas'zl'''n'n 'a'k'nl''' içindeydi